درمان های طبیعی برای آکنه

آکنه یک بیماری پوستی شایع است که با ظاهر شدن یک سری بثورات به نام جوش ظاهر می شود . جوش ها زمانی ایجاد می شوند که فولیکول های مو زیر پوست مسدود می شوند. بیشتر درصورت،گردن،قفسه سینه و شانه ها   مشاهده میشود.

هر کسی می تواند ضایعات آکنه داشته باشد، اگرچه این ضایعات در بین نوجوانان و جوانان شایع تر است (حدود 80٪ از افراد بین 11 تا 30 سال، به ویژه در زنان 14-17 ساله و مردان بین 16-19 سال را تحت تاثیر قرار می دهد).

این یک بیماری خطرناک نیست، اما می تواند عامل ایجاد زخم های بدخیم و عمیق در جدی ترین اشکال باشد.

علل دقیق مشخص نیست. احتمالاً تغییرات هورمونی مانند بلوغ و بارداری موثر است، اما در واقع دلایل این اختلال منشأ بسیاری از افسانه ها است: شکلات و غذاهای چرب اغلب متهم می شوند، حتی اگر شواهد کمی وجود داشته باشد که غذاها بر روی آنها تأثیر دارند.

یکی دیگر از افسانه های رایج این است که کثیفی پوست است که باعث آکنه می شود. در حقیقت، جوش‌های سرسیاه  ناشی از رعایت بهداشت بد نیستند.

استرس باعث آکنه نمی شود، اگرچه می تواند آن را بدتر کند .

اگر از آکنه رنج می برید توصیه می شود:

پوست را به آرامی تمیز کنید.

سعی کنید به پوست دست نزنید.

از آفتاب دوری کنید.

برای تنظیم درمانی که شامل داروها و کرم ها می شود، با یک متخصص پوست تماس بگیرید.

در نهایت، به یاد داشته باشید که فشردن جوش‌ها نه تنها برای تکامل آن اثر معکوس دارد، بلکه خطر ایجاد زخم‌های دائمی را افزایش می‌دهد.

علت

آکنه به عنوان بیماری واحدهای پیلوسباسه در نظر گرفته می شود. واحدهای پیلوسباسه که در سراسر بدن پراکنده شده اند از یک غده چربی متصل به یک کانال (فولیکول)، حاوی یک مو تشکیل شده است. این واحدها به خصوص در صورت، قسمت فوقانی پشت و سینه زیاد هستند. غدد چربی یک ماده روغنی (سبوم) تولید می کنند که در شرایط عادی از طریق دهانه فولیکول (منافذ) به سطح پوست می رسد. دیواره فولیکول با سلول هایی به نام کراتینوسیت پوشیده شده است.

مو، سبوم و کراتینوسیت‌هایی که کانال باریک فولیکولی را پر می‌کنند می‌توانند در واقع یک پلاگ تشکیل دهند که نشانه اولیه آکنه است. پلاگین از رسیدن سبوم به سطح پوست از طریق منافذ جلوگیری می کند. مخلوط چربی و سلول‌ها تکثیر باکتری‌ها را در داخل فولیکول مسدود شده تسهیل می‌کند.

این باکتری ها مواد شیمیایی و آنزیم هایی تولید می کنند که با نامیدن لکوسیت های خون ، یک فرآیند التهابی را فعال می کنند . التهاب نوعی واکنش بافتی به بیماری یا ضربه است که با چهار علامت مشخص می شود:

تورم،

سرخی،

حرارت

و درد

هنگامی که دیواره های فولیکول مسدود شده پاره می شود، محتویات آن (سبم، بقایای سلولی و باکتری ها) به پوست اطراف نشت می کند و باعث ایجاد جوش می شود.

عوامل خطر و مستعد کننده

اگرچه علل اصلی آکنه به طور دقیق شناخته نشده است، فرضیه ها مربوط به ترکیب احتمالی و تعامل عوامل مختلف است.

افزایش سطح آندروژن ها (هورمون های مردانه، از جمله تستوسترون ) یک تغییر رایج است که در هر دو جنس در دوران بلوغ رخ می دهد و می تواند باعث بزرگ شدن غدد چربی و در نتیجه افزایش تولید سبوم شود .

تغییرات هورمونی مرتبط با بارداری، شروع یا توقف دارو ( قرص ) درمان ضد بارداری نیز می تواند باعث آکنه شود.

جنبه ژنتیکی به نوبه خود می تواند نقش مهمی در پیدایش این اختلال ایفا کند: جامعه علمی معتقد است که تمایل به آکنه می تواند از والدین به ارث برسد. به عنوان مثال، برخی تحقیقات نشان می دهد که بسیاری از پسران مدرسه ای مبتلا به آکنه، سابقه خانوادگی آکنه دارند.

برخی از داروها، مانند آندروژن ها و لیتیوم، به عنوان اثرات مثبت آکنه شناخته شده اند. لوازم آرایشی چرب می تواند سلول های فولیکولی را تغییر داده و آنها را چسبناک کند و به شکل گیری شاخه ها کمک کند.

از جمله عواملی که می تواند باعث تشدید آکنه شود (یعنی نمی تواند ظاهر آن را ایجاد کند، اما در بدتر شدن آن تأثیر می گذارد) نیز ذکر می کنیم:

تغییرات هورمونی در زنان نوجوان و بالغ در 2 تا 7 روز قبل از شروع چرخه قاعدگی ،

روغن موجود در محصولات پوستی (مرطوب کننده ها یا لوازم آرایشی) یا در محیط کار (به عنوان مثال، آشپزخانه یک مغازه چیپس فروشی)،

فشار وارد شده توسط کلاه ایمنی یا تجهیزات ورزشی، کوله پشتی، گردن تنگ یا لباس های ورزشی تنگ،

محرک های محیطی مانند آلودگی و رطوبت بالا،

دستکاری جوش ها (مانند عادت به بیرون زدن آنها)،

اسکراب پوست،

استرس .

شکلات و غذاهای چرب اغلب سرزنش می شوند، اگرچه شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد هر نوع غذا بر منشاء و سیر آکنه در اکثر افراد تأثیر می گذارد.

یکی دیگر از افسانه های رایج این است که کثیفی پوست است که باعث آکنه می شود. در حقیقت، جوش های سرسیاه یا سایر تظاهرات آکنه از رعایت بهداشت بد ناشی نمی شوند.

استرس باعث آکنه نمی شود، اما مشاهده شده است که در افرادی که از آن رنج می برند، می تواند آنها را بدتر کند.

نه فعالیت جنسی و نه خودارضایی باعث بدتر شدن آکنه نمی شود.

آکنه مسری نیست.

افراد در معرض خطر آکنه

همه اقوام و همه سنین مستعد ابتلا به آکنه هستند، اما در نوجوانان و جوانان بیشتر شایع است.

بین سنین 11 تا 30 سال تخمین زده می شود که برخی از تظاهرات آکنه 80 درصد افراد را تحت تأثیر قرار می دهد. در بیشتر موارد، به مرور زمان خود به خود برطرف می شود و در حدود 30 سالگی ناپدید می شود. با این حال، گاهی اوقات مشکلات پوستی ممکن است حتی در دهه 40 و 50 زندگی ادامه یابد.

زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک نیز اغلب مشکلات پوستی چرب و آکنه را تجربه می کنند.

علائم

مبتلایان به آکنه اغلب ضایعات مختلفی دارند.

ضایعه زمینه ای که کومدو نامیده می شود، به سادگی یک فولیکول موی بزرگ و مسدود شده است.

اگر کومدون در زیر پوست باقی بماند، به عنوان کومدون بسته تعریف می شود و یک نقطه سفید (تسکین) ایجاد می کند.

اگر به سطح پوست برسد و باز شود به آن کومدو باز یا به دلیل ظاهر آن جوش سر سیاه می گویند. رنگ سیاه به دلیل تغییر در سبوم پس از قرار گرفتن در معرض هوا است. به خاک بستگی ندارد. هم جوش های سرسفید و هم جوش های سر سیاه می توانند برای مدت طولانی باقی بمانند.

صدمات آزاردهنده تری ممکن است رخ دهد:

پاپول ها ضایعات التهابی که معمولاً به صورت برجستگی های صورتی کوچک روی پوست ظاهر می شوند که گاهی اوقات در لمس دردناک هستند.

پوسچول . پاپول ها با ضایعات سفید یا زرد پر از چرک پوشانده می شوند که گاهی اوقات در پایه قرمز هستند.

ندول ها . تشکیلات جامد، بزرگ و دردناک، در عمق پوست قرار دارند.

کیست . ضایعات عمیق، دردناک و پر از چرک که می توانند تبدیل به اسکار شوند.

عوارض

ترسناک ترین عارضه آکنه جای زخم است. هر شکلی از ضایعه آکنه می‌تواند به یک علامت دائمی تبدیل شود، اما زمانی که تظاهرات جدی‌تر (ندول‌ها و کیست‌ها) ترکیده و به پوست اطراف آسیب می‌رسانند، احتمال بیشتری دارد.

جای زخم نیز می‌تواند در نتیجه له کردن و فشردن جوش‌ها ایجاد شود، دلیل دیگری است که این عمل مطلقاً توصیه نمی‌شود.

درمان معمولاً شامل استفاده از جراحی است.

یکی دیگر از پیامدهای مهم مرتبط با وجود آکنه که اغلب دست کم گرفته می شود، بروز احتمالی افسردگی است که به دلیل احساس اضطراب و استرسی است که فرد مورد نظر، اغلب یک نوجوان، در سطح اجتماعی ایجاد می کند.

درمان و راه حل

آکنه اغلب توسط یک متخصص پوست، یک پزشک متخصص در مشکلات پوستی درمان می شود. متخصص پوست انواع آکنه ها، به خصوص موارد شدید را درمان می کند. افرادی که آکنه کمتری دارند می توانند توسط متخصص اطفال، متخصص داخلی یا پزشک خانواده درمان شوند.

متأسفانه، آکنه نمی تواند به طور قطعی درمان شود، بنابراین اهداف درمان اساساً چهار است:

التیام جراحات موجود،

انسداد ضایعات جدید،

پیشگیری از اسکار

و مهار استرس و ناراحتی روحی ناشی از بیماری.

معمولاً این اختلال در سنین 20 تا 30 سالگی ناپدید می شود، اگرچه متأسفانه حدود 5 درصد از زنان و 1 درصد از مردان نیز ممکن است بعداً از آن رنج ببرند.

هدف از درمان دارویی کاهش بسیاری از مشکلاتی است که در ایجاد آکنه نقش دارند:

تجمع غیر طبیعی سلولی در فولیکول ها،

افزایش تولید سبوم،

باکتری ها،

التهاب

بسته به شدت مشکل، پزشک ممکن است یکی از بسیاری از داروهای بدون نسخه و/یا تجویزی را توصیه کند.

موضعی (برای قرار دادن روی پوست)

یا نیاز به مصرف خوراکی (از راه دهان) دارند.

درمان ممکن است نیاز به مصرف چندین داروی موضعی یا داروهای خوراکی همراه با داروهای موضعی داشته باشد.

آکنه خفیف

در صورت وجود تظاهرات خفیف، معمولاً محصولات موضعی بدون نسخه یا نسخه ای توصیه می شود. یک داروی موضعی مستقیماً روی ضایعات یا کل ناحیه آسیب دیده پوست اعمال می شود.

داروهای موضعی بدون نسخه که برای آکنه خفیف استفاده می شوند، متعدد هستند و مکانیسم های اثر متفاوتی دارند. رایج ترین آنها عبارتند از:

بنزوئیل پراکسید. P.acnes را از بین می برد و همچنین می تواند تولید سبوم را کاهش دهد.

رزورسینول می تواند به از بین بردن جوش های سر سیاه و سر سفید کمک کند.

اسید سالیسیلیک. می تواند به از بین بردن جوش های سر سیاه و سر سفید کمک کند. همچنین به کاهش گرفتگی سلول های فولیکول های مو کمک می کند.

گوگرد. می تواند به از بین بردن جوش های سر سیاه و سر سفید کمک کند، به دلیل بوی بد به تدریج کنار گذاشته شده است.

داروهای موضعی بدون نسخه به شکل ژل، لوسیون، کرم، صابون یا پد در دسترس هستند. در برخی از افراد، محصولات بدون نسخه می توانند عوارض جانبی مانند تحریک، قرمزی یا سوزش پوست ایجاد کنند. این علائم معمولاً با ادامه درمان بهبود می یابند یا ناپدید می شوند. با این حال، باید عوارض جانبی طولانی یا جدی را به پزشک خود گزارش دهید.

داروهای موضعی زمانی که به طور منظم استفاده می شوند تا حدودی در درمان آکنه اثربخشی دارند، اما ممکن است تا 8 هفته طول بکشد تا بهبودی حاصل شود.

آکنه متوسط ​​تا شدید

افراد مبتلا به آکنه متوسط ​​تا شدید را می توان با داروهای تجویزی موضعی یا خوراکی، به تنهایی یا ترکیبی درمان کرد.

مرتبط ها:

آنتی اکسیدان ها در محافظت از نور، آیا واقعا کار می کنند؟

محصولات خورشیدی: چیستی، انواع و ویژگی ها